Quantcast
Channel: bij gebrek aan beter
Viewing all 229 articles
Browse latest View live
↧

23 before 24: 't zit erop!

February 19, 2015, 10:00 pm
$
0
0
Ik ben 24 geworden, dus hoog tijd om eens terug te blikken op het lijstje dat ik afgelopen jaar opstelde!




1. read 30 books: 45/30
(All Families are Psychotic - Douglas Coupland, Water for Elephants - Sara Gruen, Fight Club - Chuck Palahniuk, Broodje @@p - Patrick Arink, Zwellend Fruit - Peter Verhelst, The Book Thief - Markus Zusak, A Clockwork Orange - Anthony Burgess, Art D'Eco - Kelly Eeckhaut, The Fault in Our Stars - John Green, Where'd you go, Bernadette - Maria Semple, Suicide Notes - Michael Thomas Ford, Trainspotting - Irvine Welsh, HP and the Sorcerer's Stone - J.K. Rowling, HP and the Chamber of Secrets - J.K. Rowling, HP and the Prisoner of Azkaban - J.K. Rowling, Suske - Marc Legendre, Jérusalem - Marc Legendre, Krimson - Marc Legendre, HP and the Goblet of Fire - J.K. Rowling, HP and the Order of the Phoenix - J.K. Rowling, De Handel in Emotionele Goederen - Maarten Inghels, Narcissus - Maarten Schinkel, Miss Peregrine's Home for Peculiar Children - Ransom Riggs, Waarom je Moeder en Ik bijna altijd een kamerjas dragen - Wouter Deprez, De dag dat we Andy zijn arm afzaagden - Marnix Peeters, Harry Potter and the Half-blood Prince - J.K. Rowling, Lolita - Vladimir Nabokov, Harry Potter and the Deathly Hallows - J.K. Rowling, Gelukkig heeft je moeder twee oren - Wouter Deprez, The Hundred-Year-Old Man Who Climbed Out of the Window and Disappeared - Jonas Jonasson, And the Mountains Echoed - Khaled Hosseini, Interviewen in de praktijk - Dick Van der Lugt, Lambik - Marc Legendre, Massa - Joost Vandecasteele, De Kleurenvanger - Peter Verhelst, Max (and the Wild Things) - Dave Eggers, En dan nog iets - Paulien Cornelisse, Blindness - José Saramago, Stoner - John Williams, Eating Animals - Jonathan Safran Foer, The Hitchhikers' Guide to the Galaxy - Douglas Adams, Net alsof doen is ook liegen - Dominique Goblet, Blogboek - Kelly Deriemaeker, Hollow City (Miss Peregrine's Home for Peculiar Children #2 - Ransom Riggs, 1984 - George Orwell)

2. make/sew/craft 15 things for myself: 15/15
(iPhone cozies, kitchen apron, upcycled shorts, felt needle booklet, homemade face mask with honey; lemon & sugar, laptop cover, scarf to dress, owl tote bag, pencil case, owl clock, washi collection notebook, owl brooch, loom band, felted owl, upcycled clock necklace)
Blogposts about some of these are still in the process of being written. In case you're curious about a specific one: leave a shoutout in the comments and I'll get off my lazy butt and prepare the post for you!

3. procrastinate less
Kan ik onmogelijk afvinken. Ik ben iemand die alles en altijd uitstelt, en het blijkt maar niet te beteren!

4. make more GIF's
(you can see all the gifs that I made here)

5. have my own domain name
April 11, 2014: http://bijgebrekaanbeter.be is a fact! After four years and one day I finally bought my own domain name. Yay!

6. go to a festival
Gladiolen, check! (Thanks to the awesomesauce DJ-duo Lumberjack!)
Lucid Festival, check!
Gentse Feesten, check!
Dour, check!

7. travel
Berlin, check!
Marrakesh, check!

8. make a road trip
Helaas pindakaas, kwam er ook dit jaar niet van. Derde keer, goede keer!?

9. make my own fabric labels

10. plan more photoshoots
Yay! I had quite a few (spontaneous) portrait shoots, shot at a wedding and also snapped the photos at multiple events. You can check out my photography portfolio here.

11. do a photo an hour each month: 11/13
(February, March, April, May, June, August, Marrakesh, September, October, November, December,January, February)
Unfortunately, I completely forgot to do this in November & December. New year, new chances! :)

12. experiment with analogue photography
Ik heb ondertussen al een hele hoop oude camera's in mijn bezit, maar maak niet genoeg tijd om me eens deftig te verdiepen in wat ze precies kunnen, welke rolletjes ik erin moet stoppen, etc.

13. save up enough money for a new camera
I bought a Canon EOS 600D!

14. make a stop-motion movie
Aaah, en ik had hier nochtans zoveel zin in! (En ik loop zowat over van inspiratie voor stop-motionfilmpkes!)

15. learn to play the guitar
Nope, maar ik verhuis en dan woon ik vlakbij mijn 'leraar', dus dan heb ik geen excuses meer!

16. (learn how to) develop my own film
Iets met HOE. BEGIN. IK. ERAAN.

17. get a tattoo
Iets met eeuwig twijfelen enzo.

18. get my nose pierced
Iets met wel willen maar niet durven.

19. have a monthly date with the bf: 12/12

20. learn to crochet

21. do a 3-day detox
I wrote a little blogpost about my experiences here!

22. get healthier

23. be able to run 5km without undergoing mental or physical breakdown
I ran my first 5k on July 10 2014 together with my mom. High five!

Ik ben eigenlijk heel blij met mijn verwezenlijkingen van afgelopen jaar! Oké, er stonden nog wel wat items op die ik best nog had kunnen en willen afvinken, maar die zijn dan voor een andere keer! No regrets, want ik heb een fantastisch jaar gehad! 14 van de 23 afgevinkt, niet slecht hé?

Binnenkort deel ik mijn 24 before 25-lijstje, want ja, ook dat heb ik uiteraard gemaakt!

Heeft u ook een emmerlijstje (bucketlist) vol dingen die u wil bereiken voor u ... jaar bent? Inspiratie opdoen vind ik altijd leuk, dus laat even een linkje na naar je blogpost!

Tot snel!


↧
Search

Op naar Rotterdam!

February 22, 2015, 7:41 am
$
0
0
Joehoe!

Nog twee dikke weken en ik probeer over mijn jetlag te geraken in de Filipijnen. Maar voordat ik vertrek, wil ik nog wat quality time spenderen met mijne lover! En wat kan er nu een betere plaats zijn dan het prachtige Rotterdam. Door King Kong Hostel werd ik uitgenodigd om volgend weekend een nachtje te komen slapen en daar kan ik echt geen nee tegen zeggen (het ziet er zó mooi en chill uit!). Een uitgebreide blogpost volgt natuurlijk na onze trip!



Maar om die blogpost boordevol traveltips voor jullie (en mezelf bij een toekomst bezoekje) te stoppen, ben ik nog op zoek naar absolute musts in Rotterdam. Dus: heb jij tips voor de fijnste cafeetjes, eethuizen, musea, winkels, plaatsen die we niet mogen missen? Laat het mij weten in een berichtje hieronder of via mail!

Wat staat er al zeker op de planning? Een babbeltje met Sanne en een bezoekje aan de Primark (ik moet nog een paar comfy/cheape kleren hebben voor mijn reis). Verder ligt het hele weekend nog open (na ons zondags ontwaken in de Kong Meis kamer en een lekker ontbijtje in het hostel!).

Ik kijk er enorm naar uit, en kan niet wachten om overwhelmed te worden met Rotterdamtips!

Doei!


↧
↧

BloggersGroupHug ♥ Mistake

February 23, 2015, 10:00 pm
$
0
0
Ik doe mee aan de Bloggers Group Hug die Jade heeft opgestart! Om meer te weten, stel ik voor dat je hier even verder gaat lezen. Het concept is dat Jade iedere week een woord opstuurt naar de deelnemers en dat wij een poging doen dat woord uit te leggen op onze manier. Ik doe niet elke week mee, maar over het woord van deze week kan ik mijn zegje wel doen.

English// version below

Vergissingen, we maken ze allemaal wel eens. Van sommige dingen die ik in het verleden heb gedaan heb ik spijt, en andere "vergissingen" zou ik zonder aarzeling opnieuw begaan. Ik wil niet door het leven gaan met spijt, sluimerend op de achtergrond in de krochten van mijn brein. Ik wil genieten van elk moment, en als ik eens iets doms of roekeloos doe, dan wil ik mij daar niet voor hoeven schamen. Het is toch mijn leven (het is uw leven!) dus leef ik het zoals ik het wil leven (leef zoals ge zelf wilt leven!). Daar hoef ik geen verantwoording voor af te leggen, toch?



English// I'm participating in this project called Bloggers Group Hug that Jade started. BloggersGroupHug stands for support, unity & similarity in the blogging world. The basic idea is that every week, we get sent a word and we have to describe that word in our own way. You can read all about it here. (Jade is much better in explaining her project!)

This week's word is mistake.

We all make mistakes from time to time. I regret some of the things I did in the past. Other mistakes I would make again without a doubt. I don't want to spend my live dealing with the word regret. I want to cherish and enjoy every moment. Whenever I do something silly or reckless, I don't want to be ashamed of that moment. After all, it's my life (you're living YOUR life!) so I should be able to live the way I want to live it (live your life the way you want!).

See you later, alligator!


↧

Verbeelding Book Challenge #1

March 1, 2015, 1:00 am
$
0
0
In januari verscheen de Verbeelding Book Challenge in ons boekenclubje en op Kathleens blog. Direct overtuigd, want sinds ik de leeskriebel terug te pakken heb, wil ik graag mijn horizon wat verbreden en wat meer boeken lezen die ik normaal niet zo snel zou uitkiezen. Ondertussen is het al maart, dus tijd om eens te kijken hoe ver het staat met dit lijstje!



Foto door Kathleen (Verbeelding)


1. Een boek van 500 pagina's of meerP.S. I love you - Cecilia Ahern
2. Een boek gepubliceerd in je geboortejaar (1991)Sophie's World - Jostein Gaarder
3. Een non-fictie boek Eating Animals - Jonathan Safran Foer
4. Een fantasy boek *
5. Een sci-fi boek The Hitchhiker's Guide to the Galaxy - Douglas Adams
6. Een graphic novel Net doen alsof is ook Liegen - Dominique Goblet
7. Een mystery of thriller boekGone Girl - Gillian Flynn
8. Een romance of chicklit P.S. I love you - Cecilia Ahern
9. Een boek dat gericht is op kinderen onder de 12To Kill a Mockingbird - Harper Lee
10. Een boek gebaseerd op waargebeurde feiten *
11. Een historische roman *
12. Een boek met prentjes *
13. Een boek dat een prijs heeft gewonnen De Engelenmaker - Stefan Brijs (Gouden Uil publieksprijs 2006)
14. Een boek dat iemand je heeft aangeraden Eating Animals - Jonathan Safran Foer
15. Een boek dat voor 1900 werd gepubliceerdAgnes Grey - Anne Brönte
16. Een reeks (mag een reeks zijn die je al begonnen bent)Hollow City (Miss Peregrine's Home for Peculiar Children #2) - Ransom Riggs al gelezen, nog aan het wachten tot deel 3 uitkomt!
17. Een boek waar je gek van was als kind Kirikou et la Sorcière!
18. Een boek dat je ooit begonnen bent maar nooit hebt uitgelezenWhat a Carve Up! - Jonathan Coe
19. Een boek met een 65+ hoofdpersonage *
20. Een boek dat je kan uitlezen op een dag Krijgen we wel afgestreept. Tijdens mijn 17-uur-lange-vlucht misschien.
21. Een boek dat verfilmd werdIt - Stephen King
22. Een boek waar een televisie reeks werd op gebaseerd *
23. Een boek dat al zeer zeer zeer lang op je te lezen lijst staat1984 - George Orwell
24. Een boek dat zich afspeelt in Azië *
25. Een boek dat zich afspeelt in Afrika iets van J.M. Coetzee, misschien?
26. Een boek dat zich afspeelt in Latijns-Amerika *
27. Een boek dat zich afspeelt in Oceanië *
28. Een boek in een andere taal dan dat je anders leest * (Spaanse vriendjes, help mij!)
29. Een bundel kortverhalen *
30. Een poëzie bundel Nu Nog - Hugo Claus

Legende:
doorstreept: al gelezen
onderlijnd: deze ga ik lezen
*: nog geen flauw benul! Alle tips en ideetjes zijn dus meer dan welkom!

So far: 9/30! Not bad.

Ik ben alvast benieuwd wat het (lees)jaar nog zal brengen.

p.s. In deze post staan affiliate links. Wanneer je dan via die link een product koopt bij bol.com krijg ik daar een minimaal procentje op. No worries for you hé, want voor jou kost de aankoop niet meer dan anders, je steunt mij en mijn blog gewoon gratis. Bedankt hé ;-)

Tot snel!

↧

Dag lieve lezers!

March 7, 2015, 1:00 am
$
0
0
Vandaag (op dit ogenblik zit ik op het vliegtuig, woop woop!) vertrek ik voor 2 maanden naar het verre Azië (meer bepaald de Filipijnen) en zal het hier dus vermoedelijk wat stiller vallen. Ik heb geen flauw idee in hoeverre ik in staat ga zijn om jullie te updaten over mijn dagelijkse beslommeringen wanneer ik ginderachter zit.
English// view below
Ik heb wel minstens één post per week ingepland (hieperdepiep), die jullie hier elke vrijdag (sowieso) en dinsdag (soms) braaf komen lezen (ja toch?). Mit vielen dank aan het Blogboek van Kelly, dat ervoor zorgde dat ik opeens over een onuitputtelijke stroom aan inspiratie beschikte. Voor de rest hoop ik op wat verslagjes en af en toe een foto, maar ik durf niks beloven.

Alleszins: ik ga jullie missen!



English// Aaay mates! Today I'll be trading Antwerp for the hectic Manila for two months so it'll probably become a bit quieter here on the blog. I have no idea how much time I will have for updates on bij gebrek aan beter but I hope to at least share my thoughts every once in a while.

No need to shed those tears, however, because I have planned in a blogpost for every Friday that I'll be out of town. So stay tuned for that!

Talk to you soon!

Tot de volgende!
↧
↧

24 before 25: een lijstje

March 9, 2015, 11:00 pm
$
0
0
Tijd om mijn nieuw lijstje en mijn nieuwe voornemens te delen. 25 klinkt wel behoorlijk volwassen, vindt u niet? About time om nog eens werk te maken van die uitspattingskes, dus!

English// It's about time to share my goals for this new age in my life. Becoming 25 sounds real mature to me, don't you think? It's the best excuse to make those fun things happen!



Net als vorig jaar komt er een aparte pagina (hier bovenaan!) op mijn blog waarop ik bijhoud hoe ver ik sta met het lijstje. En binnen 5 maanden vindt u hier waarschijnlijk wel een tussentijdse update!

English// Just like last year there's a separate page dedicated to this list, which will be updated very regularly. (See above.) In about 5 months I'll put up an update in a separate blogpost!
Are you a huge fan of lists as well? I'm curious to know what things you want to do before you become ... (fill in your own age)!  

Bent u ook zo'n lijstjemeisje? Wat prijkt er allemaal op uw ... before ...-lijst?

Hou u goe! Tot snel!

p.s. I arrived in Manilla, the Philippines on March 8 and am slowly adjusting to life here. I'll keep you posted!
↧

Leven als een Filipina in Manilla

March 12, 2015, 11:07 pm
$
0
0

Kumusta! Magandang araw!

I reached Manilla safe & sound and am slowly trying to adapt to life here. First and foremost: it's sooooooo hot here!
English// version below

Leven als een Filipina in Manilla

Pas vijf dagen zit ik nu aan het ander eind van de wereld. Ik vertoef in Manilla, de bruisende, chaotische hoofdstad van de Filipijnen. Na een vlucht van bijna 17 uur, een jetlag van Antwerpen tot Manilla en een overdaad aan rijst, was ik blij aan te komen op het hoofdkantoor van GABRIELA, de partnerorganisatie van G3W waarbij ik stage loop. Eventjes vergeten dat het 8 maart was, Internationale Vrouwendag en waarschijnlijk de belangrijkste dag van het jaar voor de militante vrouwenbeweging. Het krioelde er van de vrouwen in paarse t-shirts, luid lachend en pratend. Ik plofte gelijk mee aan tafel en werd overspoeld door eerste indrukken en nieuwe smaken.

Nadien kon ik niet anders dan me terugtrekken in de veilige, rustige cocon van mijn dorm, waar ik tot mijn opluchting ontdekte dat er nog een ander meisje stage loopt op dit moment. Mijn roommate, de Waalse Ysa, was op dat moment druk bezig met de voorbereidingen voor vrouwendag op de plaats waar de manifestaties zouden beginnen, dus ik had veel tijd om me rustig te installeren en de hitte te trotseren.


'my' street in Quezon City

De Filiwatte?! 

Tijdens de maandenlange voorbereiding op mijn reis, kreeg ik meerdere malen dé prangende vraag naar mijn hoofd geslingerd: ‘De Filipijnen?! Wat ga je daar in godsnaam zoeken?’ Tijdens de vliegrit stel ik mezelf die vraag ook, al is het maar om afgeleid te blijven van het snurkconcert dat de man naast me al enkele uren brengt. Journalisten worden hier zonder boe of ba een kopje kleiner gemaakt, mensenrechtenschendingen gebeuren bij de vleet en de kloof tussen arm en rijk is enorm groot. Toch zien wij, de Belgen, bijna nooit iets over de Filipijnen in het nieuws verschijnen. Typhoon Haiyan, ja, daar werd volop over bericht.

Het land heeft zoveel meer te bieden dan kwaad en onrecht. En dat, lieve mensen, is wat ik hier kom doen. Ik ga mij onderdompelen in de cultuur, mijn ogen uitgebreid de kost geven en mijn smaak- en reukorgaan de vrije loop laten. Ik wil profiteren van elk moment hier en zoveel mogelijk in mij opnemen. Ik wil weten hoe het politieke systeem hier in elkaar zit, hoe de Filipino’s met elkaar omgaan en wat ze verwachten van het leven.

Arm Manilla    

Vandaag (11 maart) werd ik voor de eerste keer geconfronteerd met de armoede in Manilla. Toen ik in de supermarkt boodschappen ging doen, porden twee kleine meisjes van een jaar of zes me in mijn zij. ‘Gewoon doorlopen’, siste mijn roommate me toe. Zij woont hier al anderhalve maand en weet dat wanneer je één kind iets geeft, heel Manilla plots rond je staat om in je zak te tasten. Ik probeerde de meisjes zo goed en kwaad als ik kon te negeren, terwijl ik ondertussen mijn boodschappenmandje volpropte met lekkers. Chocolade, een doos koekjes, en ondertussen die prangende blikken en piepende stemmetjes in mijn zij. ‘Ma’am, please, you have money?’

In 2014 leefde in de Filipijnen meer dan één vierde van de bevolking in armoede. Meer dan 25 miljoen mensen komt niet rond. Dat uit zich in de sloppenwijken, maar ook in Quezon City, één van de rijkere wijken in Manilla, ontkom je niet aan bedelaars en daklozen. De armoedegrens voor een Filipijnse familie van vijf is vastgelegd op 8.778 PhP (ongeveer €185) per maand. De Philippines Statistics Authority (PSA) stelt vast dat 25,8% van de Filipino’s onder die armoedegrens leeft. Hallucinante cijfers. Na mijn vierde dag in Manilla heb ik dat bedrag al overschreden, na wat basisvoedsel in huis te halen, een taxirit van Ninoy Aquino Airport naar Metro Manilla te overleven en een goedkope binnenlandse vlucht te boeken.

Volgende week trek ik op medische missie naar Borongan, ten oosten van Samar, waar ik een week bij een community zal vertoeven. De streek werd zwaar getroffen door typhoon Haiyan, maar totaal vergeten door de overheid. Daardoor leeft de plaatselijke bevolking nog steeds in enorme armoede en heeft ze dringend medische hulp nodig. Naast een overgetelijk interessante ervaring zal het ook een goede beproeving op het leven zonder internet en andere technologische snufjes zijn. I’ll be back!



English//

Living like a Filipina in Manilla

I've been here in Manilla, the Philippines, for just 5 days and I'm already developing my own rituals here. I arrived on Sunday, March 8, and International Women's Day. After a flight of nearly 17 hours, I was so happy to finally be here, that I totally forgot that it was going to be the busiest day of the year for GABRIELA, the women's organization where I'll be doing my internship for 8 weeks. Oops. Luckily, I was able to recover and adapt to the temperatures and just chill a bit in my dorm.

The Philiwhat?!

A lot of people have been asking me about why I wanted to go to the Philippines so badly. First of all, they don't even know where the country is situated. (I don't blame you, a couple of years ago I had no idea myself) The only thing we ever hear in the news about the Philippines was two years ago, when typhoon Haiyan struck the country. I'm here to learn about a new culture, see and explore new things, get to know the Filipino's and be amazed by them. I want to tell and show other people around the world that the Filipino's are standing strong, that they are fighting for women's rights.

Poor Manilla

I got confronted with the poverty of the Filipino's on my third day. Doing groceries at the supermarket, I saw two little girls of about 6 years coming towards me. 'Just keep on walking', my roommate told me. She's been living in Quezon City for a month now, so she knew that when I would be giving them money, whole Manilla would be surrounding me in no time. Because we look like 'rich Americans'. So I tried ignoring them while stuffing my cart with chocolates and cookies, things I don't really need but still can't live without. 'Ma'am, please, you have money?'

In 2014 more than 1/4 of the population in the Philippines lived in poverty. That's over 25 million people who can't make ends meet. The Philippines Statistics Authority (PSA) confirmed that 25,8% of the Filipino's lives below the poverty threshold of 8.778 PhP (about €185) a month. After only four days in Manilla I already spent more than that amount, by only buying some basic food, surviving a taxi drive from the airport to Manilla and booking a cheap domestic flight.

Next week I'll be going on a medical mission to Borongan, in Eastern Samar, where I'll be staying in a community for a week. The region was struck by typhoon Haiyan, but they were completely 'forgotten' by the government. That's why the local population still lives in poor conditions and is in desperate need of medical assistance. Apart from a very interesting experience it will also be a good test of my addiction to my phone and social media. I'll be back!

↧

Saars Plogje from the past

March 16, 2015, 11:00 pm
$
0
0
Dag lieve mensen! Vandaag neemt Saar - mijn pennenvriendin ;-) - mijn 'photo an hour' even over. Én hoe!?

Saar// Ik vind de blogcultuur best grappig. 't Is een beetje gemanipuleerd en een beetje te mooi allemaal. Daarom stel ik de trends on blogging graag eens aan de kaak. Dus heb ik vandaag (of gisteren dan eigenlijk) een'photo an hour' gemaakt. Echt correct is ie niet (de foto's werden op ongeveer 10 dagen verzameld) en prachtig zijn de foto's ook niet. Maar kijk eens hoe hip ik ben! Ik gooi er trouwens ook nog eens 12 inspirerende teksten bij. Want dat moet zo.

10am

Om 10u krijg je mij nog niet uit bed. Of 't moest voor friet zijn. Of Henry Rollins die voor de deur staat. Of de postbode met een pakje (maar dan kruip ik toch lekker met dat pakje terug in bed. Met Henry trouwens ook)
“Met m'n blote voeten op het koude zeil. Met z'n blote, blote voeten op het koude zeil.”
Doe Maar


11am
Normaal geeft de huisband (hij heet Tom) de poezen 's ochtends te eten, maar die is op toer met z'n megahippe band, dus 't is nu aan mij. De poezen zijn het duidelijk niet gewend dat het zo lang duurt. Oeps. Let vooral op de stijl van het interieur. Ik noem het Crustic Chic.
“I feed the pigeons. I sometimes feed the sparrows too. It gives me an enormous sense of well-being.”
Blur



12am
Cruesli met stukjes peer, een of ander wonderbesje, fruitsiroop en sojamelk. Kun je de Snickers in de achtergrond zien? Nee, he.
“Please don't hate me for being trendy. They're not gonna laugh at me again!”
Reel Big Fish



1pm
Ik maak een gezellig hoekje voor Pixie. Ik heb daar tijd voor, want zoals elke zichzelf respecterende blogger werk ik van thuis uit. Pixie is de bange poes des huizes. Kijk hoe cute ze is. En check onze überhipster cementtegels.
“Every dog will have its day. That's what people used to say. Nowadays that's not the case, cuz there's a fat cat runs the place.”
Squirrel Nut Zippers


2pm
Jawel, u ziet het goed. Ik naai! (om volledig te zijn: ik naai trouwjurken, men zegge het voort. Ze zijn super mooi. You want one too!)
Maar ik doe dat natuurlijk op z'n hipst, terwijl ik luister naar This American Life. Ira Glass is so gay. Hihi. I love him.
“Sewing, sewing all day long.”
Vrije interpretatie van het Violet Beauregard nummer uit Charlie and the Chocolate Factory


3pm
We zijn zodanig populair en busy, busy, busy (had ik al vermeld dat mijn lief in een megahippe band zit?) dat we steeds vergeten de vuilniszakken buiten te zetten. Aangezien mijn lief op toer is (had ik dat al gezegd?), maak ik er eens werk van. Dit is het resultaat.
“It's never really what you own, but what you throw away. And how much did you pay?”
Bad Religion


4pm
Nothing tastes as good as skinny looks. I beg to differ, maar ik kan toch moeilijk met lovehandles op mijn outfit of the day foto's? Dus neem ik de tijd om te sporten. Om eerlijk te zijn zit ik meer in de sauna en de jacuzzi dan dat ik baantjes trek, maar shhht!
“I’ve been going all the way in my tank top,
I don’t mind, 'cause I'll be looking fine”
De Staat


5pm
Dit is Massaman Seitan. Dat kennen jullie waarschijnlijk niet. Dat is Thais. En wij eten veganistisch. En organisch. Ik maak mijn currypasta zelf.
“they like the taste 'cause they need an excuse
There're better ways to feed yourself”
Cheap drugs


6pm
Ik kijk naar Boyhood. Want die is trending. En Patricia Arquette is de max. Naar het schijnt heb ik dezelfde tanden als haar. Ik weet niet of dat een compliment is of niet. Ik hou mijn zakdoekje klaar...
“So let me go, I don't want to be your hero.”
Family of the year


7pm
Jah... de film duurt langer dan een uur. Ik ben trouwens lichtjes in de war. Een uur geleden was die Mason een ukje en nu is hij een lekker ding. Is dit wel ethisch verantwoord?
“I'm just a soul whose intentions are good. Oh Lord, please don't let me be misunderstood.”
Millions of people


8pm
Iedere photo an hour enthousiast weet dat er op het einde van de avond een bad volgt. Ik kan dus niet achterblijven. De tegeltjes in onze badkamer zijn dezelfde als die van Mattitje in 'Aanrijding in Moscou'. En wij wonen in Moscou. Volgens mij is dat hier gefilmd. Kan niet anders!
“I'll draw your bath and I'll load your gun, but I hope so bad that you'll bathe and hunt.”
Catch 22


9pm
Ik heb ook een sociaal leven, hoor. Vandaag ben ik uitgenodigd op een Upperdare avond. Je weet wel. Wink, wink, Ik kom fashionably late. Dat bad was een beetje te zalig. Maar nu zijn alle ogen tenminste op mij gericht. Wat een fijn einde van een fantastische dag. O ja, mijn lief zit in een hippe band.
“Another season, another reason, for makin' whoopee.”
Ella Fitzgerald


10pm
Dat duurt hier ook langer dan een uur, hoor. Eer al die verschillende zoemetjes getest zijn. Vannacht ga ik terug naar huis. Alleen slapen, want mijn lief is op toer met zijn band. Check onze coole auto. 't Is een Audi. Helemaal in aluminium. Dan verbruikt hij minder. En hij is al 13 jaar oud. Deze car was eco voor het hip was.
“Die Fahrbahn ist ein graues Band.
Weisse Streifen, grüner Rand.”
Kraftwerk




Hebben jullie ook zo gegniffeld? Ik wél, hah!
Tot snel!


↧
Search

Living the Filipina life (2)

March 19, 2015, 11:00 pm
$
0
0

Kumusta! Magandang araw!

Ondertussen zit ik bijna twee weken in Manilla en denk ik af en toe dat mijn hoofd gaat exploderen. Ik ontmoet hier dagelijks zoveel nieuwe mensen, de één wat interessanter dan de ander. Ik zie dingen gebeuren waarvoor ik mij schaam, waarom ik moet gniffelen, waardoor ik een krop in de keel krijg en waarvan ik een mentale screenshot maak zodat ik ze nooit meer kan vergeten. Elke dag begrijp ik meer en meer hoe de Filipino’s in elkaar zitten. Ik probeer me als één van hen te gedragen, maar mijn uiterlijk zal altijd verraden dat ik een ‘rijke blanke’ ben.
English// version below

Oudste Chinatown ter wereld


Tijdens mijn eerste vrije weekend trok ik erop uit met Ysa om Manilla verder te ontdekken. Hoera voor Intramuros, het oudste deel van de stad. We wandelden door Fort Santiago, genoten van het prachtige uitzicht en de stilte die er heerst – heel wat anders dan in de drukke binnenstad. We passeerden Rizal Park, waar er kleine mannetjes de fonteinen aan het aanpassen waren en ik eerst dacht dat ze aan het vissen waren. Zo kuierden we verder door de straten tot in het drukke Chinatown. We werden van hot naar her gestuurd, kropen de ene tricycle in en de andere uit en bewonderden de typische straatjes die ervoor zorgen dat je je echt in China waagt. Inclusief natuurlijk de raarste snoepjes en soorten voedsel die je je kan inbeelden. (Chips van varkenshuid… Not kidding.) Ik was dankbaar voor het bestaan van het enige vegetarische restaurant in de buurt: Happy Veggie. Alweer rijst – wat verwacht je anders? – maar oh zo lekker! Groenten! Eindelijk! Nog dankbaarder was ik voor het ontdekken van de boeddhistische tempel Seng Guan. Zo. Mooi. Ben fan (van de omgeving).




Filipino’s op straat


Afgelopen week heb ik aan den lijve ondervonden wat ik mij moet voorstellen bij een demonstratie. De sociale beweging waarbij ik stage loop, GABRIELA, zet zich in voor vrouwenrechten en komt geregeld op straat om te protesteren tegen de gang van zaken. Maandag en dinsdag observeerde ik aan de zijlijn hoe zo’n protest er precies aan toegaat, en het deed wel iets met mij om te zien hoeveel actieve Filipino’s zich inzetten voor de strijd naar democratie en eerlijke kansen. Vrouwen en mannen, die weinig tot niets hebben en soms blootsvoets mee marcheren op straat, terwijl ze slagzinnen naar de hoofden van voorbijgangers roepen. Allemaal willen ze een betere toekomst, voor zichzelf en voor hun nageslacht. Allemaal hopen ze ooit in een democratisch stelsel terecht te komen, waar ook hun stem gehoord zal worden.



Children of the Storm


Wanneer u dit leest ben ik mijn trekkersrugzak aan het inpakken om op medische missie te vertrekken naar Borongan. Ik verblijf er bij een community. Het dorp ligt in het oosten van Samar en is de streek die het zwaarst getroffen werd door tyfoon Haiyan in 2012.

Daardoor leeft de plaatselijke bevolking nog altijd in enorme armoede en heeft ze dringend medische hulp nodig. Ik ga voornamelijk mee om te observeren, maar ik documenteer ook hoe het gaat met de mensen, waar ze mee bezig zijn en hoe een community eigenlijk in elkaar zit. Het wordt zwaar, denk ik. Even back to basics, recht vooruit en als ik terug in de bewoonde wereld in mijn luxueus paleis aankom (lichtelijk overdreven hoor) zal de klap pas komen.

Hoe het mij verging, hoort u dus volgende week! Stay tuned! En tot dan: hou u goed!



English//

I've been living in Manilla for almost two weeks now. Every once in a while I think my head is going to explode. Each day I see and meet so many people. I see things for which I'm ashamed, things that make me giggle, things that make my eyes water and things of which I make a mental screenshot as to never forget them. Each day I learn more and more about the Filipino people, what drives them to keep going. I try to behave like a Filipina, but my origin will always betray that I'm not one of them.

Oldest Chinatown EVAH

In the weekend, me and my roommate discovered Manilla a little more. We visited Intramuros, the oldest part of the city. We strolled through Fort Santiago, Rizal Park and Chinatown. So close to each other, yet such a big difference between all of them. In Fort Santiago and Rizal Park it was so quiet and peaceful, whereas in Chinatown we really felt like we were in China. It felt like we were in the middle of a beehive. We had vegetarian lunch at Happy Veggie, the only vegetarian restaurant in this area (boo hoo Manilla!) and discovered buddhist temple Seng Guan. I'm a big fan (of the looks).

Filipino's in the streets

Last week I attended my first ever demonstration. The social movement where I'm doing my internship, GABRIELA, fights for women's rights and regularly hits the streets to protest about the situation. It really surprised me to see how many Filipino's actually cáre. Women and men, who barely have enough money to get through to the end of the month, sometimes marching along barefeet, were all there for one cause: democracy and equality. All Filipino's want a better future, for themselves and for their children.

Children of the Storm

I'm packing my bags for the medical mission to Borongan right now. I'll be staying in a community for a week to document the mission and meet the people that are living there. Borongan, located in Eastern Samar, was struck severely by typhoon Haiyan in 2012.

The locals live in extreme poverty and are in desperate need of medical and dental help. I think it's going to get rough, to get back to basics and to see how some people still have to struggle every day just to survive. But it will be a great experience, and I'm really looking forward to meet the community.

Take care, and I'll talk to you soon!

Elisse out.
↧
↧

Tutorial: de upcycled uilenbroche

March 23, 2015, 11:00 pm
$
0
0
Kijk, Elisseke in bewegend beeld! Ik leg u graag uit hoe ge zelf zo'n schattig uilenbrocheke (als gedemonstreerd hier) kunt maken. RecyKleer gerust vrolijk mee!


Met dank aan mijn zusje Jolien Lenaars voor de beelden (en het monteren van de video)!




p.s. Yep, ik weet dat het filmpje niet van denderende kwaliteit is (als in: veel schaduw op rare plaatsen waardoor niet alle stappen er even duidelijk uit zien) maar ik ben een beginner wanneer het om video's maken gaat. Beterschap in de toekomst, ik beloof het u! :)

p.p.s. Laat u mij iets weten als ge u zelf ook aan een uilenbrocheke waagt?! Ik ben benieuwd!

Tot snel!
↧

the Self-Care tag

March 26, 2015, 11:00 pm
$
0
0
Eind januari kreeg ik een stokje (ook wel tag genoemd) toegeworpen van mijn lieve penpal Fab (die trouwens een awesome snailmailblog heeft!). Ik vind tags altijd heel leuk om bij anderen te lezen, maar bij mij duurt het vaak zo lang tot ik een antwoord weet op sommige vragen.. Ik liet het een paar maandjes bezinken, maar ben er nu wel klaar voor! Het is een Engelse tag, en ik heb niet de moeite gedaan om 'm te vertalen, maar ik denk dat jullie allemaal wel een mondje anglais klappen ;-)

//English In January I got tagged by Fab (her snailmailblog is awesome, go check it out!) to do the Self-Care tag. I love reading tags at other blog, but am really not that good at answering the questions. That's why I waited a couple of months so I could really describe what I mean accurately. And here ya go!

1. What piece of advice would you give a child about to grow up with the pressures of today’s media and its crushing expectations?
Just be yourself. Even if right now, you don't 'fit in', it will definitely pay off later in life. Be true to yourself.

2. What song puts you in a good mood every time?
Show Me Love by Robyn S. is my absolute favorite party song. I have to admit it's kind of a guilty pleasure. But oh boy, every time I hear that song I feel pumped (and I sing-a-long horribly).



3. What is the best advice someone gave you or you realized about life?
Be the best version of yourself. I think I read it in a book or somewhere online, but it's so true. I know I have my flaws, and some of them are very hard to change, so I try to embrace my imperfections and just be the best me I can be.

4. Who makes you giggle like a giggle monster?
My dad. Somehow, whenever my sister or me are mad or annoyed, he always finds a way to make us laugh again. And I do not only say that because it's his birthday next week, but because I feel like sometimes he doesn't get as much credit as he deserves. Love you dad ♥  I hope you have a wonderful day filled with laughter, joy and love!

5. What is something about society that bugs you that you wish didn’t?
Society pointing a finger at a certain scapegoat and then burying its head in the sand. I don't feel the need to explain all this, because I think most of you will perfectly understand what I mean, and I don't want to make my blog a political one. ;-)


illustration made by Fabrizia

6. What is one of your favorite things to do on the weekends?
Definitely chilling out, cuddling with the cats and being able to walk around in my onesie the entire day. But in Summer I also love thrifting at thrift markets and chilling out with friends at a park with a cocktail. Generally, weekends for me define periods of time where I can relax and don't need to worry  about catching a train, making it to a deadline, etc.

7. What is something you’re really proud of that you’ve done?
It may sound cheesy, but I'm really proud of this blog and everything that comes with it. Lately, I had the opportunity to meet and work with so many new and interesting people, that I really feel blessed that I get to do all that. I'm also really proud of the fact that I finally (after almost six years of stating that I wanted to live in another country for a brief period of time) made the jump and am currently doing an internship in the Philippines.

8. What is one of your favorite memories with a friend?
This was a hard one to pick out. I have loads of fun with my sister and every time I think about this one memory from last Summer, it makes me giggle out loud. We came from a festival and when we got in the car to drive home, we heard a very weird noise in the car. We really didn't care all that much because our dear YNA (that's the name of our car) is an oldie (but goldie) and from time to time she can be a pain in the a**. But after a while it began to bug us, so we stopped at the side of the road. Apparently, my sister's rainboots were being stuck between the door of the car. I think I've never laughed so loud in my entire life. (After this incident, her rain boots have never fully recovered, hah!)

9. What advice would you give to someone who needs a boost in confidence?
Believe in yourself. If you want to achieve something, go for it. Even though nobody supports you or says that you can't do it, prove them wrong & show 'em that you can. You can do whatever you want in life, babe!

10. Lastly, how do you plan on investing in self-love?
Get to know yourself. Travel alone, go out for dinner, meditate, read a book, take tapdance lessons if you will. Get to know the real you and learn to appreciate yourself. Don't try to be(come) someone you're not, but be the best version you can possibly be of yourself.

I tag Sanne, JaseyJade, Mary& Marlou. Oh and if you want to answer these questions as well, I'd love to read it! :-)

Talk to you soon!
↧

Living the Filipina life in Benowangan (3)

March 30, 2015, 10:00 pm
$
0
0

Kumusta!

Waar begin ik lieve mensen? Zoals jullie in mijn vorige Filipinoblogs konden lezen, bracht ik afgelopen week door in een community in Borongan, in het oosten van Samar. Ik heb er zoveel gezien, gepraat en indrukken opgedaan dat ik écht niet weet hoe ik jullie een idee kan geven van deze onvergetelijke ervaring. Maar laat me toch een poging ondernemen.
English// version below

view over Benowangan, seen from their primary school

Benowangan, 21 maart, 20.30u plaatselijke tijd

De voorbereidingen voor het health camp starten morgen. Vandaag was een dag van reizen. Putteke nacht opstaan, een uur naar de luchthaven, anderhalf uur vliegen, zes uur hobbelen over de zandweggetjes tussen Tacloban en Borongan in een van, en tenslotte drie uur in een piepklein bootje op de Suribaorivier. En dat allemaal om Benowangan te bereiken, de community waar ik de komende zes dagen en nachten zou doorbrengen.

Onderweg zag ik overal half afgebroken palmbomen, versperde wegen door brokstukken van de tyfoons, scholen en ziekenhuizen zonder dak en ingestorte huizen. Geregeld zie je borden en posters hangen van ngo’s. Die schonken allerlei bouwmateriaal en beloofden verbetering, maar structurele veranderingen kwamen er niet. De borden en plakkaten van de niet nader genoemde ngo's worden gebruikt om huizen te stutten, lekken te dichten of als tijdelijk dak. De bevolking is nog altijd straatarm.


'Port' of Benowangan

Zes nachten op de grond 

Voor tyfoon Haiyan, voor november 2013, hadden de inwoners van Benowangan geen honger. Ze kwamen perfect rond met hun zelfgeteelde rijst, groenten en fruit. De situatie na Haiyan is heel wat anders. Hun gewassen en landbouwgrond werden verwoest, families werden uit elkaar gereten . Eén klaslokaal wacht nog altijd op een nieuw dak. Er is geen geld, er zijn geen middelen. Overtuiging en doorzettingsvermogen van de Benowanganen is er wel. Ze hebben niets, maar zien er door en door gelukkig uit. Een glimlach wijkt nooit van hun gezicht.


my host mom, Brenda

Mijn gastmoeder, Brenda, is een schatje. Ze spreekt Waray en Tagalog, maar geen Engels. Toch doet ze haar uiterste best om met mij te communiceren. Ze wil me in de watten leggen, ook al heeft ze zelf amper iets. Ze zou het eten uit haar mond sparen opdat ik geen honger zou hebben. We overnachten in haar huis. Het is een, naar Filipijnse normen, groot stekje. Zeker weten één van de grootste uit het dorp, met zijn 60m². De meeste gezinnen leven op een kleinere oppervlakte, terwijl de kinderen hier gemiddeld 8 à 10 broertjes en zussen hebben. Slapen doen we op de houten vloer. ’s Nachts hoor ik de ratten over het houten dak en op de grond kruipen. De comfort room is niet meer dan een wc-pot, een kraantje en emmer en een tabo (plastic steelpannetje om jezelf mee te wassen) in een stenen hutje. Het krioelt er van de mieren, spinnen en vliegende kakkerlakken (ja, echt!). Soms voel ik mij na het 'douchen' vuiler dan ervoor, omdat het er stinkt als na een tiendaags kamp met de chiro. En toch hé, toch voel ik me er op mijn gemak.

Waarom, hoor ik u luidop denken, voelt iemand zich op zo'n plaats op zijn gemak? Awel, het is hier rustig. Dit dorpje valt nergens mee te vergelijken waar ik ooit geweest ben. Er zijn geen auto's, fietsen, brommers, jeepneys of tricycles. Er is een rivier, en er zijn bootjes. That's it. Er is geen haast en geen stress. Er is geen druk van buitenaf. Er is enkel goedlachsheid, een carpe diem-mentaliteit en een eindeloze portie doorzettingsvermogen van de plaatselijke bevolking.


We hebben geluk: Benowangan heeft elektriciteit. Het is te zeggen: de eerste twee dagen toch. Op dag drie wil de generator niet meer meewerken en is er in de wijde omtrek geen licht te bespeuren. Ik kruip vroeg onder de wol, nadat ik me vergaapt heb op de sterrenhemel. Nooit eerder zag ik zo’n rijkgevulde met sterren bezaaide hemel als hier, letterlijk in the middle of nowhere.



Ik vergezelde de task force Children of the Storm op een medische missie. Verschillende ngo's bundelden hun krachten om health camps te organiseren in gebieden die het zwaarst getroffen werden door tyfoon Haiyan. Met een klein team van dokters, verpleegsters en vrijwilligers weten we op twee dagen tijd 817 mensen te helpen uit zes verschillende barangays. 404 onder hen zagen de dokter - iets dat hij maar wat graag op zijn cv zal zetten! -, 296 kinderen konden terecht bij de pediater. Er werden meer dan 74 tanden getrokken door een nogal exentrieke tandarts en 43 jongens hebben een velletje minder (dat is hier blijkbaar de gewoonte...).

Het was een intense week. Een zotte ervaring. Iets dat ik nooit meer ga vergeten. De Benowanganen zitten in mijn hart, al zie ik ze waarschijnlijk nooit meer terug. Ik wens hen, uit het diepst van mijn hart, het beste toe. Het ga jullie goed. Ingat!

(Ik denk dat er nog een deel twee aan zit te komen, dus stay tuned! Als er iets is dat je nog wil weten of waar je benieuwd naar bent, laat het mij dan weten!)

view from the San Juanico bridge

English//I just got back from the middle of nowhere, also known as Benowangan, in Eastern Samar. I don't know where to start with this post, because I've seen and experienced so so so much, that it's impossible to even begin to explain.

Six nights on the floor

Before typhoon Haiyan, before November 2013, the population in Benowangan was never hungry. They were selfsufficient, growing their own fruits, vegetables and rice. The situation after Haiyan is much different. Their crops were destroyed, families were torn apart. One classroom still doesn't have a roof. There's no money. But the people in Benowangan are so committed to making their life better. A smile never fades from their faces.


the plaza in Benowangan, since typhoon Haiyan without a roof

My hostmum, Brenda, is the sweetest. She speaks Waray and Tagalog, but no English. Nevertheless, she tries so hard to communicate with me. She would rather not have anything to eat herself, than to let me be hungry. We can stay in her house, which is, in Filipino terms, quite big. I would even say it's one of the biggest in the region, with its 60m². Most families live on a smaller surface, while the children have about 8 to 10 siblings. We sleep on the floor. At night I can hear the rats around me. The comfort room is nothing more than a toilet, a bucket and a tabo (a plastic saucepan to wash yourself) inside a little brick house. It's buzzing with ants, spiders and flying cockroaches (for real!). Sometimes, I feel dirtier after taking a shower than before, because in the CR it smells like after a camp with the youth movement. And still, it feels like home.

Now I can hear you think, 'why would she ever say it feels like home in a place like that?'. It's so quiet here. There are no cars, no (motor)bikes, no jeepneys, no tricycles. There is only a river, and small boats. That's it. Nobody's hurrying, nobody's stressing out. There's no pressure here. Only smiling people, a mentality of carpe diem and an endless portion of perseverance from the locals.



We are lucky: Benowangan has electricity. At least for the first two days. On the third day, the generator fails to cooperate and nowhere around us is any light. I stargazed. Never before in my life have I seen a sky so full of stars. Literally in the middle of nowhere. It was amazing (and it made me a bit emotional).



I accompanied the task force Children of the Storm on a medical mission. Different ngo's worked together to organize health camps in areas that have been struck by tyfoon Haiyan the most. With the help of a small team of doctors, nurses and volunteers we manage to help 817 people from six different barangays. Among them, 404 saw the doctor - which is something he's very proud of -, 296 children were helped by a pediatrician. Over 74 tooth got extracted - by a quite eccentric dentist - and 43 boys got circumcised (apparently it's a habit in the Philippines).



My week was intense. It was definitely an experience, to say the least. The locals of Benowangan are in my heart, even though I'll most probably never see them again. I wish them, with all my heart, the best. Ingat!

(Part two will probably follow, because I still have so much more to share! If there's anything in particular you're curious about, let me know!)


obligatory selfie from the boat
↧

Tutorial: de omkeerbare totebag

April 2, 2015, 10:00 pm
$
0
0
Dag vrienden! Vandaag deel ik graag deze mega gemakkelijke tutorial met jullie: deze omkeerbare zakjes zijn ideaal om te gebruiken als totebag om mee te nemen naar de les, je lunchpakket in te stoppen of te gebruiken als kadoverpakking voor een vriendinnetje! (niet om dat vriendinnetje in te pakken, wél iets dat je aan haar gaat geven natuurlijk! ;-) )


Met dank aan mijn zusje Jolien Lenaars voor het maken van de beelden en de hulp bij de montage!

De afmetingen en tutorial haalde ik van de blog van Skip To My Lou! Merci dus ook aan u, Cindy!

En, wat vindt ge ervan? Klink ik al iets meer op mijn gemak? (Ik blijf het toch een beetje raar vinden, hihi!) Als ge u zelf ook aan het maken van een omkeerbaar zakske maakt, let me know! Ben benieuwd of deze tutorial duidelijk is! :-)

Tot snel!
↧
↧

Living the Filipina life in Makati, Tagaytay & Pagsanjan (4)

April 6, 2015, 10:41 pm
$
0
0

Kumusta!

Ik beleefde weer heel wat spannende avonturen in de Filipijnen. Ik zit hier al bijna een maand (morgen exact), kunt ge dat geloven?
English// version below

De rijksten der rijksten altegader

Vorige week bezocht ik na een week in Benowangan de wijk Makati in Manilla. Wat een wereld van verschil... Makati is zonder twijfel de rijkste wijk in Manilla, waar je meerdere luxueuze shopping malls vindt, zoals bijvoorbeeld Greenbelt. Burberry, Calvin Klein, Louis Vuitton en Marc Jacobs zijn maar enkele van de designers die hier een winkel hebben. Compleet over the top. Je ziet hier dus ook alleen maar de rijksten van de rijksten, met hun dure zonnebrillen en hun hoge hakken rondparaderen. Arme mensen, ofte het merendeel van de bevolking in Manilla, vertonen zich hier niet. Het lijkt wel of de locals hier proberen negeren dat die er ook zijn. Nergens zie je afval op straat, nergens zie je ook maar een gebouw in verval. Verschrikkelijk contrast met de community in (her)opbouw waar ik vorige week te gast was. De cultuurshock, waar zovelen over spreken wanneer ze naar een land in ontwikkeling trekken, voltrok zich daar en toen.


Make it happen in Makati

Taal Volcano & Pagsanjan Falls

Afgelopen week vierden de Filipino's Holy Week, de Heilige Week voor Pasen. Filipino's zijn nogal religieus, en voor hun is het dus best een big deal. Ik had dus onverwachts een verlengd weekend en genoot ervan door met drie andere grieten de omgeving rond Manilla te verkennen. We beklommen vulkaan Taal, die zich bevindt in een meer. Met onze trekkersrugzak (slecht idee, trouwens) een dik uur klimmen naar de top, waar we een prachtig uitzicht hadden over - ochot - de omgeving én nog een meer. Meerception, that is. We brachten de nacht door in een charmant huisje in een supergroene omgeving (Barangay Zambal in Tagaytay), waar ik ook voor de eerste keer verschillende ananasplantages zag. (Ik dacht hiervoor altijd dat ananassen aan bomen groeiden, oeps?)
Onze laatste dag brachten we door in Pagsanjan, waar we raftten over de rivier (minder spectaculair dan het klinkt) om er watervallen te spotten. Alweer in een prachtige omgeving. Filipijnen, wat heb je toch pareltjes te bieden!


obligatoire selfies at volcano Taal


Pagsanjan Falls

Pineapple fields

Tyfoon Maysak/Chedeng

Twee weken nadat ik terugben van de medische missie in Benowangan, spoken er nog dagelijks beelden door mijn hoofd van mijn verblijf daar. Ik wilde me niet te hard binden aan de mensen daar, omdat ik wist dat ik hen nadien nooit meer terug zou zien. Dat werd me aangeraden door verschillende vrijwilligers, maar toch blijft het moeilijk.

Afgelopen weekend werd het noordoosten van de Filipijnen opnieuw geraakt door een tyfoon. De natuur kon het niet laten om Holy Week danig te verstoren. Tyfoon Maysak werd aangekondigd als supertyfoon die het meest oostelijke deel van de Filipijnen als eerste zou bereiken. Slik. Da’s de plaats waar ik twee weken geleden was. Het oosten van Samar, dat al zo vaak werd opgeschrikt door tyfoons, de één nog verwoestender dan de ander. Waar ik mensen zag met zoveel overtuiging, ook al hadden ze weinig tot niets. Ze waren zo dankbaar voor onze komst. Zo dankbaar dat er eens iemand was die naar hen omkeek en oprecht wilde helpen, ook al was de media-aandacht na Haiyan ondertussen volledig weg. En nu dit. Al hun zorgvuldig opnieuw opgekalefaterde huizen zouden misschien zo weer vernield worden, en er was niks dat ik kon doen om dat te verhelpen. Ik kon alleen maar afwachten, en hopen dat de tyfoon zou afzwakken en de Filipijnen niet in puin zou achterlaten.

In april, het hoogtepunt van dry season of het begin van de zomer in de Filipijnen, is het zeer onwaarschijnlijk dat er een tyfoon het land onveilig maakt. Jaarlijks zien de Filipino’s zo’n 20 tyfoons en stormen passeren. Tyfoon Maysak, of Chedeng – de officiële Filipijnse naam – zwakte gelukkig op zondag 5 april eindelijk af en ging van de status supertyfoon naar tropische depressie. Sterke winden komen nog voor (zo’n 160 km/uur) en boten passen best op aan de noordoostelijke kust, maar verder is het grootste gevaar geweken volgens de overheid. Op zaterdag werden zo’n 24.000 mensen uit Aurora uit voorzorg geëvacueerd.

Volgens AP maakte Tyfoon Maysak vijf slachtoffers in Micronesia. Brad Holland, freelance journalist en fotograaf, bevond zich in Ulithi, te Yap, de meest westelijke deelstaat van Micronesia, toen de tyfoon er toesloeg. “De schade is onmetelijk. De bevolking hier heeft nog nooit zo’n storm meegemaakt, en ze zijn bang. Er zijn geen boten meer om te gaan vissen. Er is slechts genoeg drinkbaar water zodat elke persoon één liter water kan drinken per dag. Meer is er niet. Eén liter water op een eiland waar geen schaduw is en niets dan werk voor de inwoners. Het voedsel dat nog overblijft is genoeg voor twee dagen. De Chief van Ulithi weet zichzelf geen raad. Wat moet hij zeggen tegen mensen die volledig opnieuw moeten beginnen?” Via de Facebookpagina van Holland blijf je op de hoogte van wat er gebeurt en kan je een donatie doen om de slachtoffers te helpen.




English//


The richest of the rich


Last week, after a week of living in the poor community Benowangan, I visited Makati in Manilla. What a difference. Makati is without a doubt the richest district in Manilla. You'll find multiple shoppping malls, like Greenbelt for example. Burberry, Calvin Klein, Louis Vuitton and Marc Jacobs are just some of the designers that have their store located here. Completely over the top. You'll only find the richest people here, with their expensive clothing, sunglasses and high heels. The poor, majority of the people living in Manilla, are not here. It seems like the locals are ignoring the fact that they exist. You don't see garbage in the street, you don't see decay on the buildings. It's such a big contrast with where I was a week before, that I definitely felt THE THING called culture shock which everyone who ever went to a third world country, experiences during (or after) their stay.


Taal volcano & Pagsanjan Falls


Last week the Filipino's celebrated Holy Week, the week before Easter. Most Filipino's are religious christians. For them Holy Week is kind of a big deal. Unexpectedly, I had a long weekend off and I enjoyed it by exploring outer Manilla together with three other chicks. We hiked Volcano Taal, which is surrounded by a big lake. When you make it to the top, you'll be surprised to find another lake inside the volcano. Cool!
We spent the night in a charming house in the middle of nature (Barangay Zambal in Tagaytay) where I saw pineapple fields for the first time in my life (I thought that pineapples grew from the trees, oops).
On the last day we visited the falls of Pagsanjan. We rafted over the river (sounds more exciting than it actually was, unfortunately). But wow, the views are SO amazing. The Philippines is beautiful.

Volcano Taal


I'm on a (tiny) boat!

Typhoon Maysak/Chedeng

I still think about the locals of Benowangan daily. I didn't want to get too close to the people there, because I knew that I would (probably) never see them again in my life. That's also what different volunteers suggested, but it's still hard.

Especially since last weekend the east & north of the Philippines was struck again by a typhoon. Nature decided to surprise the Philippines during Holy Week. Typhoon Maysak was announced as a supertyphoon that would hit land in the most eastern part of the Philippines. Awtch. That's where I was two weeks ago for the medical mission. Eastern Samar, many times struck by typhoons and storms, one more devastating than the other. I saw people there that were so committed, even though they had little to nothing. They were so grateful for our team to arrive there. So grateful that there was someone who actually cared and wanted to help, long after the media-attention after Haiyan drained away. And now this. All their houses, carefully rebuilt time after time, would maybe be destroyed again. There was nothing I could to do prevent that from happening. I could only wait and hope that the expectations about the typhoon hitting land were wrong.

In April, dry season in the Philippines, it's very unlikely for a typhoon to strike. Yearly, about twenty typhoons and storms pass the Philippines. Typhoon Maysak/Chedeng - the official Filipino name - luckily got less strong on Sunday April 5. The status of supertyphoon was no more, and Maysak was called tropical depression after that. On Saturday 24.000 people from Aurora were evacuated.

According to AP Maysak killed five people in Micronesia. Brad Holland, freelance journalist and photographer, was in Ulithi (in Yap, part of Micronesia) when the typhoon struck there. This is what Holland was told when he interviewed the Chief. "There’s no account in these people’s history of a storm like this, and the damage is immeasurable. All that is left to survive on is what can be salvaged from what didn’t blow away. There’s no boat to go fishing. There’s enough water to have 1 quart per day, per person. 1 quart a day on an island with no shade and nothing but work to do. Their food will last two more days. What do you say to your people when you have to start over, one coconut at a time, and there’s not enough to do it with?" Via Holland's Facebookpage you can stay up to date about the situation and even donate to help the victims.

Here you can find everything I've written so far about my stay in the Philippines

Take care/ingat and talk to you soon! 
↧

5 aprilse grillen op rij

April 9, 2015, 10:00 pm
$
0
0
Mijn blog bestaat vijf jaar! Crazy! Ik dacht dat het wel eens leuk zou zijn om in mijn archief te graven, vandaar vandaag vijf blogposts from ma past! Enjoy!

In april 2010 kocht ik dit mooie tweedehands kleedje. Lang mijn favoriet geweest, nu puilt de boezem (en dat niet alleen) er helaas uit.


In April 2011 maakte ik een sloppelpopje voor één van jullie! Fijn om te maken, en ik vind haar nog altijd heel schattig.




Mijn ouwe getrouwe Voigtländer komt uit het jaar des heeren 1970, maar ik vond hem pas in de kringloopwinkel in april 2012. Zo'n schoon machien, maar ik moet tot mijn schaamte bekennen dat er nog altijd hetzelfde filmrolletje in zit als toen.. Dringend tijd om eens te bekijken wat er op staat, me dunkt!



Ik maakte duizend omkeerbare zakskes en was zeer trots op mijn vlijtige naaikunsten in april 2013.



En vorig jaar startte ik op 1 april 2014 mijn tweede Project 365, waarbij ik elke dag een foto maak van mijn leventje. Ik startte het project met dit zelfportret.



En jij, wat deed jij 5 jaar geleden in april?

Talk to you soon!

↧
Search

Living the Filipina life (5)

April 15, 2015, 6:57 am
$
0
0

Kumusta!

De afgelopen weken waren, om het zacht uit te drukken, anders dan wat ik gewoon ben. Omdat ik het gevoel heb dat ik jullie telkens bombardeer met woorden, ditmaal een lijstje.
English// version below


  • Rijst rijst rijst. Filipino's leven op rijst. ('t komt mijn strot al uit, haha)
  • Ik jaagde er al zo'n 10 rollen wc-papier door. Gaat snel hier!
  • Kokosnoten zijn hier gratis als je ze zelf uit de bomen kan plukken.
  • Ik wist voordat ik een echte ananasplantage zag niet dat ananassen van planten kwamen.
  • Ontelbaar veel straathonden en -katten kom je dagelijks tegen. Ze zien eruit als blaffende en miauwende skeletten. Ik wil elk beestje mee naar huis nemen en voorzien van veel liefde (en vooral voedsel, ze voederen zelfs hun dieren hier rijst. GEEN GRAP.) 
  • Filipino's zijn niet de meest diervriendelijke mensen die ik ooit al zag. Ik zie ze hier geregeld een trap uitdelen aan hun (huis)dieren.
  • HET IS HIER TE WARM.
  • In Manilla zijn ze behulpzaam, ook al zien ze er niet altijd even vriendelijk uit. In de provinces daarentegen loopt bijna iedereen rond met een glimlach op zijn gezicht. En ze zijn er enorm gastvrij.
  • Als je blank bent, denkt iedereen dat je een 'rich americana' bent. Ik voel me beroemd als ik door de straten paradeer en langs alle kanten word aangesproken/aangestaard.
  • De Filipijnen is prachtig. In Manilla wil je niet te lang vertoeven, wegens uitlaatgassen en enorm veel chaos en drukte, maar wanneer je wat meer naar de rand trekt of besluit de visayas te bezoeken zal je het je niet beklagen. De natuur is adembenemend mooi hier.
  • Na langer dan een maand heb ik hier nog maar weinig échte gesprekken gevoerd met Filipino's. Ze zijn ontzettend gesloten en verlegen - ja, en dat zeg ik, als schuchtere Belg!
  • Met de hand wassen: kudo's voor de Filipino's die het wekelijks doen. Nadat ik mijn was van twee weken had gedaan, lag ik nog een halfuur na te zweten. Arbeidsintensief werkje, for sure.
  • Het verkeer is niet om aan te zien. Elke dag, op elk moment van de dag, is het hier o-ver-al file.
  • Ik zag nog nooit zo veel sterren aan de hemel als tijdens mijn verblijf in Benowangan tijdens een elektriciteitspanne.
  • Ik kom mezelf hier soms tegen. En da's best hard.
  • Jeepny's en tricycles nemen zijn leuk! (Het plaatselijk systeem van openbaar vervoer.) Als je het systeem een beetje doorhebt, tenminste.
  • Lessen Tagalog op straat. Weetje: Tagalog is MOEILIJK! Maar ik kom er wel.
  • Voor alles is een eerste keer: ik woonde gisteren een persconferentie bij in de ruimte waar normaal gezien wakes plaats vinden. Euh, bijzonder, ja.
  • Ik douchte al met een vliegende kakkerlak, spinnen, mieren en zelfs een kikker. (Elke week een ander beest totdat ik terug met mijn eigen beest kan douchen.)
  • Siëstakes for the win! Zelfs op het kantoor van mijn stageplaats.
  • Ik kijk ZO hard uit naar de rest van mijn tijd hier! Staan nog heel wat leuke dingen op de planning: so bring it on!

En dan volgt nu een kleine sfeerimpressie van afgelopen week.


(the back of) a jeepny!




naptime! (siesta everyday here!)


cats cats cats



i want to be a hippie.

Toedeloe!

↧

Tutorial: oude horloge wordt hippe ketting

April 16, 2015, 10:00 pm
$
0
0
De oorspronkelijke bedoeling van dit filmpje was een stappenplan voor deze radarketting te maken (door Inna), maar helaas bleek mijn horloge (afkomstig van Ebay uit het verre China) enkel over plastieken rommel aan de binnenkant te beschikken. Ik moest dus snelsnel met een ander plan op de proppen komen. En ik ben eigenlijk énorm blij met het resultaat!

Met dank aan mijn zusje voor de beelden en het helpen bij de montage van de video.

Wat vindt u? Ziet het er tof uit?

Als ge nog ergens een horloge hebt liggen die ge eigenlijk niet meer zo schoon vindt, die het niet meer doet of die te snel/te traag tikt: opsparen voor leuke projectjes zoals deze! En laat u het mij weten als u deze tutorial zelf ook eens uitprobeert? Vind ik leuk!

Tot snel!
↧
↧

Living the Filipina life (6)

April 20, 2015, 10:00 pm
$
0
0

Kumusta!

De afgelopen week had ik het wat moeilijker. Zes weken rijst, (alleen maar) spleetogen en blakkerende hitte beginnen te wegen. Maar ik probeer van elk moment te genieten. En er staan nog behoorlijk wat fijne dingen op de planning, dus da's mooi.
English// version below


beetje zelfverwennerij met een boek, aircon en een ijskoffie

De strijd van de OFW's

Een heel groot deel van de Filipino's rekent op de financiële hulp van hun OFW's (Overseas Filipino Workers). Ze zijn arm, één vierde van de bevolking leeft onder de armoedegrens. In de Filipijnen is niet genoeg werk, dus richten ze zich op het buitenland.

Eén van de vrouwen die haar familie een beter leven wilde bezorgen door over de grens werk te zoeken, is Mary Jane Veloso. Mary Jane trok naar Maleisië. De belofte om er werk te vinden als housemaid was groot. Toen ze daar aankwam, nadat ze 20.000 PhP had moeten neertellen voor geldige reisdocumenten, bleek dat haar nieuwe baas al een ander meisje in dienst had genomen. Een vriend van Mary Jane hielp haar werk te vinden, in Indonesië. De spullen die de vriend haar gaf, pasten niet meer in haar kleine reiskoffer, dus gaf hij haar een andere. Toen ze wilde inchecken in de luchthaven, werd haar koffer tegengehouden. Er werd drugs aangetroffen in haar koffer. Ze werd opgesloten in de gevangenis ter afwachting van haar proces, maar werd niet berecht ni haar moedertaal. Mary Jane werd het slachtoffer van human trafficking en is nu veroordeeld tot de doodstraf in Indonesië.

Ik ontmoette haar familie vorige week tijdens een protest tegen de uitspraak, tegen het harde leven van de OFW's en tegen het regime van president Aquino. Bijzonder emotioneel, de toespraak die Mary Jane's moeder Celia hield.

Opnieuw word ik met mijn gezicht in de feiten gedrukt. Hoewel de overheid er alles aan doet om de schijn hoog te houden, gaat het niét goed in de Filipijnen. Er worden mensenrechten geschonden bij de vleet, veel mensen zijn er arm en hebben geen plaats om te wonen, er is geen werk en het leven wordt alsmaar duurder.


het gezin van Mary Jane Veloso deelt haar verhaal

God probeert mij iets te vertellen, denk ik?!

Liefde voor de jeepny's

Even over naar wat luchtigers. Het openbaar vervoer systeem in Manila (en heel de Filipijnen) is behoorlijk anders tegenover het systeem in België. Het gemakkelijkste vervoersmiddel is zonder twijfel de jeepny. Op elke hoek van de straat vind je er wel één, en je betaalt slechts 7,5 PhP voor een ritje. Het enige nadeel: je moet precies weten waar je naartoe moet en waar je af moet stappen. Er bestaan geen plannetjes, je kan niets online raadplegen. Ken je je weg niet, dan ben je gesjareld.

Ondertussen weet ik mijn weg met de jeepny's wel te vinden als het mij goed uitgelegd wordt. (Euh en als ik mij niet te hard moet haasten, waardoor ik struikel terwijl ik een jeepny opstap en bijgevolg een stuk van mijn teennagel afbreek. AARGH.) Ook leuk: de gepimpte jeepny's zijn allemaal voorzien van gepersonaliseerde spreuken. Een greep uit de voorbeelden: "In God we trust", "Jesus saves lives", "Good Luck", "We Love Quiapo" (Quiapo is een beroemd Filipijns bokser.) (Ja, ze zijn hier behoorlijk gelovig.)

Nog eentje die ik fijn vind: de tricycle. Die bestaat uit een fiets of brommer met een soort sidecar ernaast en kan je overal naartoe brengen. De tricycles sjezen tussen het verkeer - dat hier, ik blijf het maar zeggen, echt verschrikkelijk is - en zijn dus een snelle oplossing. Maar, helaas, vaak wel iéts duurder dan een jeepny (want: privévervoer). En ja, de meeste tricycles zijn ook gepimpt, langs binnen én buiten.

Vorige week probeerde ik voor de eerste keer het treinsysteem uit. Wat men hier een trein noemt zouden we in België de tram noemen. Om de drie à vier minuten heeft hij een halte. Helaas is de trein onbetaalbaar voor de gewone mens. Om de zoveel tijd wordt de prijs van een treinkaartje weer verhoogd, zonder dat er iets verandert aan het systeem. Er worden niet meer treinen aangeboden, je voelt je nog altijd als sardientjes in blik. Niet mijn favoriet, dus!


fotogeniek treinstation LRT Anonas

Urban poor komen op voor hun rechten

700 inwoners uit Navotas verzamelden zich op 17 april om te protesteren tegen hun uitzetting. Hun huizen zullen vernield worden om plaats te ruimen voor shoppingcentra of bredere wegen. Ze moeten hun intrek nemen in een andere stad, waar ze niet meer in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Hun enige vorm van inkomen halen ze uit de visserij. Hun nieuwe woonplaats ligt tientallen kilometers verderop. Vlak voor de verkiezingen in 2010, tekende president Aquino nochtans een overeenkomst met de urban poor communities waarin hij stelde dat hij er alles aan zou doen om hen te helpen. Tot dusver is de situatie er niet op verbeterd. Het tegendeel is zelfs waar. Sinds het presidentschap van Aquino zijn er minstens 70.000 families die hun huis hebben moeten verlaten.

Sommige dingen die gebeuren zijn onvoorstelbaar, maar ik moet erdoor. En ik probeer op een neutrale manier verslag te geven, maar het is niet gemakkelijk wanneer er dingen gebeuren op zulke oneerlijke manieren. 

Ik publiceerde ook mijn eerste artikels op de website van het medium waarbij ik stage loop, en ik ging twee keer alleen op restaurant. Want ja, als dat hier toch zo goedkoop is, moet ge ervan profiteren, hé?!



En nu ben ik weg! Ik ga mijn zak maken om naar het noorden van de Filipijnen te trekken. Baguio, meerbepaald, met zijn rijstterrassen en zijn ietwat koeler klimaat. Mijn stageplaats vroeg me om Cordi Day, de plaatselijke feestdag, te documenteren. Graag, natuurlijk!

Tot volgende week!


EDSA - de autostrade binnen Manila gecapteerd op een uitzonderlijk rustig moment
↧

Rotterdam voor beginners

April 23, 2015, 10:00 pm
$
0
0
Het laatste weekend van februari bracht ik door in het mooie Rotterdam. Jullie hebben me zoveel tips gegeven dat ik door de bomen het bos niet meer kon zien, maar ik heb heel wat fijne dingetjes kunnen doen op ons mini citytripje! Vandaag dus speciaal een minigidsje voor de nieuwelingen in Rotterdam. Een lijstje met jullie en mijn favoriete plekjes in de stad!



Slapen deden wij in de Kong Meis kamer van King Kong Hostel. Een echte aanrader! Lekker zacht bed, fantastische regendouche en Netflix op de kamer (het lief en ik keken heel veel Suits ♥). 's Ochtends kregen we een lekker ontbijtje to go met een croissant, appel, yoghurt en versgeperst sinaasappelsap. Yum! En kijk er eens goed om je heen, want het hostel staat vol grappige/mooie/inventieve kunst!

King Kong Hostel
Witte de Withstraat 74
3012 BS Rotterdam


ons kingsize bed werd goedgekeurd door den bf!


Eten bij Bazar was een schot in de roos! Op zaterdagavond is het er klaarblijkelijk heel druk, maar wij wisten een plaatsje te vinden en ik genoot van een heerlijk vegetarisch gerecht met champignons, aubergine en een aantal ontcijferbare oosterse invloeden.

Bazar
Witte de Withstraat 16



Nadien wilden we graag nog bij Blender een cocktailtje gaan drinken, maar dat is er niet meer van gekomen (wegens die Suits-marathon!)

Zondag lunchten we bij Bagels & Beans waar ik eindelijk Sanne voor het eerst ontmoette! Joepiejee, we kletsten gezellig over bloggen, onze leventjes en verorberden ondertussen onze vegetarische/veganistische (en voor de bf eentje met veel vlees) bagels op een enorm charmante manier. Moeten we snel nog eens doen, wat fijn fijn fijn dat je zoveel leuke mensen leert kennen dankzij het blogwereldje. ♥
Bagels & Beans
Hoogstraat 129B



met Sanne voor de Markthal!

Oh, en eet een groot stuk taart bij King Kong Hostel! Ik ging voor de carrot cake (omaingod) en het lief voor de chocoladecake. HEMELS!

Volgens jullie ook de moeite om te smikkelen en smakkelen: Burgertrut (Eva beweert dat de O'Love burger een aanrader is!), Little V en Lof der Zoetheid.


chocoladetaart bij King Kong Hostel - wij kregen dit stuk niet helemaal op, héél machtig!

Koffieleuten heb ik niet gedaan, maar kan op héééél veel fijne plekken. Bij Hopper, Koekela of Mokkamore, bijvoorbeeld.

Hopper
Schiedamse Vest 146

Bezoek zeker eens de Witte de Withstraat, als dat nog niet duidelijk was. Hier vind je veel hipsters, maar ook leuke artsy fartsy winkeltjes (TENT) en héél veel burgertentjes en gezellige plekjes om iets te drinken of uit te gaan (De Witte Aap, Wunderbar).


artsy fartsy vinger half over de lens!

Wandel over de Erasmusbrug om een fantastisch uitzicht te hebben over de stad. Als je in de buurt van de Markthal bent (zowel overdag als 's avonds een aanrader, zo mooi!) kan je ook eens langs de Kubuswoningen van Piet Blom wandelen.


Snuister eens rond bij Flying Tiger (want dat blijft toch zo'n leuk winkeltje) en Monki (mooi mooi mooi! Kijk maar bij Marijke, haar kleerkast hangt er vol van!). Ben je meer voor de grote ketens, dan moet je in de Koopgoot zijn (er staat ook een soort photobooth, hoe tof!). Elle Aime paste helaas niet meer in onze planning, maar schijnt erg fijn te zijn!

Elle Aime
Zwaanshals 299

Cultuur? Zelf deed ik er niet aan, maar het is zeker niet de laatste keer dat ik Rotterdam een bezoekje bracht! Aanraders volgens jullie zijn museum Boijmans Van Beuningen, het Fotografiemuseum en museum de Kunsthal.



Aan de groentjes wordt ook gedacht, Sanne is fan van de Groene Passage. In dat winkelcentrum verkopen ze allerlei natuurlijke en biologische producten. Boodschappen kan je doen bij Gimsel, lunchen bij Spirit en je vindt er nog veel meer ecovriendelijke spullen.

Nog tips nodig? Check de reacties op deze blogpost even, je vindt er van alles wat!

* Deze blogpost heb ik gemaakt met lieve hulp van jullie, behulpzame lezers en King Kong Hostel. Uiteraard ben ik in dit artikel volledig eerlijk en zou ik nooit over iets schrijven waarvan ik vind dat het niet bij mijn blog en lezerspubliek past.

Geniet van Rotterdam, en tot snel!

↧

Living the Filipina life in Cordillera (7)

April 29, 2015, 3:47 am
$
0
0

Kumusta!

Oh Cordillera, wat ben je mooi! En wat is je klimaat aangenaam! - Ik spreek tot u vanuit de broeiende hitte in Manila, once again. - Wat heb ik een fijne tijd gehad, lieve mensen ontmoet en mooie dingen gezien. Ik kan er weer efkes tegen (minder dan twee weken en terug naar het koude kikkerlandje)!

English// version below


Cordi Day

Cordillera Day was, om het zacht uit te drukken, interessant. Ik leg jullie even kort het principe uit: 't is een feestdag die gevierd wordt in Cordillera, het noorden van Luzon. De autochtone bevolking heeft er al decennialang te kampen met enkele problemen: grootschalige mijnbouw en immense dammen zijn er maar twee van. Tijdens Cordi Day worden de martelaren herdacht die hun leven gaven in de strijd naar zelfbeschikkingsrecht.

Ik was er samen met een klein troepje international delegates en dat waren me toch fijne dames en heren! Ik heb enorm veel bijgeleerd over de mijnbouw, over de worstelingen van de autochtone bevolking en over de plaatselijke folklore. Ik leerde zelfs een liedje in het tagalog (en het blijft maar in mijn hoofd zitten). Minder leuk: de rituele slachting van drie varkens. Bob, RIP in de dierenhemel. Nog minder leuk: daarna een bord rijst in je handen gedrukt krijgen met stukken Bob erop. (Ik ging bijna over mijne nek.) Gelukkig werden de dieren wel met het grootste respect geslacht.

Over Cordi Day zelf kan ik nog ontzettend veel meer vertellen, maar in een volgende post deel ik gewon de website waarop je al mijn - journalistiek onderbouwde - stukjes kan lezen. Veel gemakkelijker, en geen dubbel werk voor u hé!



Cordi Day in Itogon & Baguio

Baguio en Chit, met een hart van goud

Ik bleef nog een paar dagen plakken in Baguio, al was het maar om even van het gekke verkeer te kunnen ontsnappen. Baguio is prachtig, met zijn overweldigende natuur en zijn vriendelijke mensen. Er zijn enorm veel interessante plekjes (het BenCab-museum is een aanrader) en aangename plekjes om te ontbijten, lunchen of dineren. 

De voornaamste reden, echter, van mijn langer verblijf in Baguio, was Chit. Ik leerde haar via via kennen, en die vrouw is letterlijk één vrouw uit de honderdduizend. Ze is advocate, gespecialiseerd in zaken die te maken hebben met mijnbouw. Haar huis is volledig gebouwd uit gerecycleerde materialen. De stenen hebben ze één voor één uit een rivier gehaald. De flessen alcohol-muur hebben ze allemaal zelf netjes leeggedronken. Alle materialen zijn tweede- of zelfs derdehands.


legeflessenalcoholmuur


beetje mistig hier

Chit is een vijs kwijt, maar ik zie haar graag. Enkele dagen heeft ze mij opgenomen in haar gezin en mij verwend en verzorgd. (Evenals haar drie huismeiden trouwens, wat een TOPWIJVEN zijn die drie giechelaartjes!)

Een halfjaar geleden had Chit haar derde beroerte, en zei de dokter dat het bijna gedaan was met haar. Ze koestert nu elk moment, ze geniet van elke glimlach en ze probeert het rustiger aan te doen (maar dat lukt niet altijd als je zo'n gewilde advocate bent). "There might not be more time to smell the flowers." is hoe ze haar levenswijze nu verdedigt.

Nog een dikke week, en ik groet u weder, koud kikkerlandje! Eerst nog even Labor Day trotseren en dan genieten van een paar dagen solotrip naar Coron.



Toedeloe!
↧
Viewing all 229 articles
Browse latest View live
Search